ร้านกาแฟเป็นเสมือนพื้นที่ปลอดภัยของมนุษย์อินโทรเวิร์ท ถึงจะไม่ perfect แต่ก็ปลอดภัยพอจากพันธะหน้าที่ของสังคม และกฏเกณฑ์ต่างๆ ที่ไม่ได้ถูกเขียนแบบพบกันครึ่งทางระหว่างเอ๊กโทรเวิร์ทกับอินโทรเวิร์ท
การซื้อกาแฟแก้วละร้อยจึงเป็นเหมือนการประกาศกับตัวเองแบบ official ว่า
“ถึงเวลา Make time ให้ตัวเองแล้วนะ”
จะว่าไปการ Make time นี่ก็แปลก มันต้องอาศัยความกล้า พลังใจ และการต่อสู้อย่างไม่น่าเชื่อ เพราะมันเป็นการบอกกับความคาดหวังทั้งภายนอกและภายในต่อเวลาของเราว่า
“ขอโทษนะครับ ช่วยเขยิบทางให้ผมหน่อยได้ไหมครับ”
…ซึ่งมนุษย์อินโทรเวิร์ทก็แสนเก่งในการบอกเรื่องพวกนี้ซะด้วยสิ